Tarcica

Występowanie: Występuje w prawie całej Europie; począwszy od Skandynawii i Rosji na północy, a skończywszy na Północnej Hiszpanii, Sycylii i Grecji na południu . Występuje również na Kaukazie i na północy Azji.

Wygląd: Wysokość do 20-25 m o obwodzie 0,5-0,7 m; Kora za młodu przypomina papier, jest świecąca, biała i gładka; w kolejnych latach tworzą się od dołu aż do korony ciemne, grube, popękane dyski.

Opis drewna: Drewno ma barwę żółto-szarą. Twardziel czerwonawa lub jasnobrązowej.

Zastosowanie: Okleiny obwodowo skrawane dla sklejek, wyposażenie wnętrz; meble do siedzenia (barwione stanowią dobra imitację orzecha i mahoniu).

Właściwości: Delikatne drewno, łykowate, elastyczne, Mało spękań przy wysychaniu; skłonność do wypaczania; daje się łatwo i czysto obrabiać; łatwe do cięcia i łuszczenia; bezproblemowe do obróbki powierzchniowej i sklejania; nadaje się do impregnowania; drewno pochodzenia północnego uznawane jest za bardziej zwarte i mocniejsze.

Bieżące stany magazynowe:

Występowanie: Europa Zachodnia, Środkowa i Południowa; drzewo charakterystyczne dla klimatu umiarkowanego.  Na północy występuje na równinach, na południu tylko w górach.

Wygląd: Pień drzewa jest cylindryczny i prosty. Kora gładka, cienka i w młodym wieku drzewa szarozielona z jasnym połyskiem, później srebrno-szara.

Opis drewna: Drewno posiada delikatną, równomierną strukturę o delikatnych rozproszonych porach. Świeża twardziel jest czerwonawo-szara. Buk parzony ma kolor od lekko czerwonego do czerwonawo- brązowy.

Zastosowanie: Drewno okleinowe: w przeważającej mierze jako drewno łuszczone do sklejek; Wyposażenie wnętrz: meble, boazeria i parkiet; drewno konstrukcyjne w budowie samochodów i maszyn jako element o średnim obciążeniu. Drewno specjalistyczne do płyt wiórowych i pilśniowych. Między innymi również do sprzętów sportowych, beczek, skrzyń, stołów warsztatowych, sprzętu gospodarstwa domowego i części instrumentów muzycznych.

Właściwości: Drewno bukowe odznacza się wysoką twardością,  jest przy tym łykowate, ale mało elastyczne. Jego cechą charakterystyczną jest wysoka odporność na ścieranie.

Bieżące stany magazynowe:

Występowanie: Europa Południowa i Wschodnia, Rumunia, Azja Środkowa po Japonię; pierwotnie występowała na wschodnich terenach obszaru Morza Śródziemnego i Wyspach Bałkańskich; aktualnie rozpowszechniona w Europie Zachodniej i Środkowej jako cenne drzewo owocowe.

Wygląd: Wysokość drzewa do 30 m, najczęściej jednak wynosi ona 10-12 m, średnica 1m; Kora młodego drzewa jest gładka, szaro-biała, później posiada podłużne pęknięcia i staje się szaro-brązowa.

Opis drewna: Drewno bielaste szerokie, szaro-białe do czerwonawo-białego; twardziel matowo brązowa do czarno-brązowej, nieregularne ciemne paski.

Zastosowanie: Meble i okleiny naturalne; ukształtowane napływy korzeniowe dobrze nadają się na okleiny czeczoty; drzewa takie nie są ścinane, lecz w celu pozyskania napływów korzeniowych wykopywane; meble, boazeria, łoża karabinu, drewno toczone.

Właściwości: Dobre do suszenia; dobra wytrzymałość; łatwo i lekko obrabialne; bezproblemowe sklejanie i obróbka powierzchniowa; wyśmienite do szlifowania i bejcowania; przy kontakcie z żelazem niebiesko-czarne przebarwienie.

Występowanie: Europa po Azję Mniejszą; dąb szypułkowy (Quercus robur) występuje przeważnie na nizinach, a dąb bezszypułkowy raczej na terenach pagórkowatych i górzystych.

Wygląd: Długość pnia bez gałęzi 10-15 m, wysokość od 20 do 40 m, średnica do 1 m.

Opis drewna: Niemożliwe jest stuprocentowe odróżnienie drewna obu rodzajów, drewno twardzielowe i bielaste są wyraźnie oddzielone, drewno bielaste jest żółtawo-białe, twardziel miodowa do jasno brązowej i ciemnieje z czasem pod wpływem światła.

Zastosowanie: Budowa wagonów, mostów, wyposażenie wnętrz, wyposażenie sklepów, budowa mebli, beczki, palisady, stopnie schodów, bramy, okna, snycerstwo.

Właściwości: Mocne, lite drewno, umiarkowane pęcznienie i ubytek, wysoka wytrzymałość, elastyczność, gatunek trudny do suszenia.

Występowanie: Główny obszar występowania znajduje się na terenach Europy Środkowej i Południowej. Można go spotkać w Azji oraz nielicznie na obszarach Afryki Północnej. Jarząb brekinia jest obecnie ponownie na dużą skalę sadzony w północnych Niemczech i południowej Skandynawii.

Wygląd: Drzewo liściaste o wysokości od 15 do 25 m. Przy starszych drzewach kora posiada barwę popielatoszarą i jest drobno łuskowata. Korę jarzębu brekinia bardzo łatwo można pomylić z korą dębu.

Opis drewna: Drewno bielaste i twardzielowe posiadają jednakową barwę. W przypadku drzew młodszych jest to kolor biało-żółtawy do lekko czerwonawego. Wraz ze starzeniem się drzewa kolor zmienia się na czerwonawy do czerwonobrunatnego. Drewno parzone przybiera kolor czerwony lub czerwonobrunatny. Ogólnie drewno to jest bardzo podobne do drewna gruszy.

Zastosowanie: Drewno okleinowe; drewno specjalne w budowie pojedynczych wysokogatunkowych mebli, zabawek, urządzeń pomiarowych i przyborów kreślarskich, elementów maszyn, tokarstwo i snycerstwo, sprzęt sportowy (np. kręgle).

Właściwości: Drewno jest dość mocne i tym samym odznacza się dobrą wytrzymałością i elastycznością. Jest twarde i bardzo łykowate i trudno jest je rozłupać. Drewno jarzębu odznacza posiada duży skurcz podczas suszenia i dlatego jest podatne na pękanie i paczenie. W stanie wysuszonym wykazuje jednak dobrą wytrzymałość. Niezabezpieczone drewno jarzębu wystawione na działanie warunków atmosferycznych odznacza się niewielką trwałością.

Występowanie: Rozpowszechniony prawie w całej Europie aż po północ, północne Przedgórze Alpejskie, południowa Hiszpania, zachodnia Irlandia i Szkocja, słowiańskie i jugosłowiańskie niziny.

Wygląd: W stanie zwartym długość pnia pozbawionego gałęzi wynosi do 20 m; średnica drewna użytkowego jest bardzo mała – ok. 25 – 50 cm, wysokość: 15 – 35 m.

Opis drewna: Drewno twardzielowe i bielaste są białawe do żółtawego, za wadę uznaje się częściowo wykształcony twardziel o barwie jasnobrązowej do czekoladowo- brązowej. Do zastosowań specjalnych poszukiwana jest „twardziel oliwkowa”.

Zastosowanie: Budowa wagonów, pojazdów i sprzętu sportowego (wcześniej), obecnie głównie w wyposażeniu wnętrz i budowie mebli, elementy narzędzi, obrzęki pnia stosowane są też w dekoracyjnych okleinach.

Właściwości: Dobra wytrzymałość, trwałość, elastyczność, nośność; paczy się w niewielkim stopniu; mało wytrzymały przy wystawianiu na działanie wpływów atmosferycznych, mocne drewno.

Występowanie: Rośnie w lasach górskich, rzadko w Alpach Wapiennych i w lasach reńskich ,najczęściej występuje w Alpach Bawarskich, w Europie środkowej, aż do gór Kaukaz, w Rumunii.

Wygląd: Pnie drzewa są proste i stożkowate jak u buka, często występują załamania i zagięcia, wolno rosnące drzewa często przybierają kształt widelca z nisko osadzoną koroną.

Opis drewna: Jasne, białawe drewno, żółknie szybko pod wpływem promieni słonecznych, biel i twardziel prawie nie różnią się od siebie, wraz z wiekiem drzewa tworzy się szara lub brązowa fałszywa twardziel, czasem o wzorzystej strukturze.

Zastosowanie: jako element wyposażenia, jako kontrast z orzechem, do budowy schodów, do wyrobu instrumentów.

Właściwości: Drewno średnio mocne i mocne, mocą porównywalne do buka czerwonego, nieodporne na warunki pogodowe, o niskiej naturalnej wytrzymałości.

Występowanie: Głównie w Europie. Szeroko rozpowszechniona w lasach mieszanych, nierzadko wolno rosnące przy ulicach, w ogrodach czy parkach.

Wygląd: W skupiskach wysokość drzewa wynosi od 10 do 20 m, jako drzewo wolno stojące nie osiąga więcej niż 10 m. Pień jest prosty, rzadko krzywy, cylindryczny tylko w przypadku skupisk.

Opis drewna: Lipy posiadają jasną twardziel, nie odróżniającą się kolorystycznie od drewna bielastego. Drewno jest jasne, białawe do żółtawego, często posiada czerwonawy bądź brązowawy odcień i matowy
połysk.

Zastosowanie: Okrąglaki i tarcica, rzeźbiarstwo, snycerstwo, produkcja mebli, części przednie zegarów z kukułką, zabawki, urządzenia kuchenne, beczki i pojemniki do suchych i wrażliwych na zapachy produktów, instrumenty muzyczne (np. harfy).

Właściwości: Drewno jest miękkie, równomiernie gęste, mało elastyczne i niezbyt mocne. Charakteryzuje się dużym skurczem i pękaniem podczas suszenia, ale stabilne po wysuszeniu.

Występowanie: Rozpowszechniony głównie na obszarze Alp oraz na terenach górzystych.

Wygląd: Drzewo iglaste, zrzucające igliwie na zimę, wysokość 20-40 m, średnica pnia do 100 cm; smukła, stożkowata korona, 2/3 pnia jest pozbawione gałęzi, jasnozielone igły są delikatne i ułożone są pękami.

Opis drewna: Drewno bielaste jest żółtawe do czerwonawego (wąskie); twardziel intensywnie czerwonobrązowa; z czasem ciemnieje; wyraźne granice słojów; mocny kontrast pomiędzy przyrostem letnim i zimowym.

Zastosowanie: Drewno budowlane i konstrukcyjne w budownictwie wewnętrznym i zewnętrznym, progi, schody, okna, elewacje, mebel, budowa wagonów i statków, materiały drewniane.

Właściwości: Nadaje się do cięcia i łuszczenia; drewno konarów bardzo twarde; dalece odporne na kwasy; z powodu zawartości żywicy trudne do bejcowania; nadaje się do szlifowania; elastyczne i wytrzymałe; pod pewnymi warunkami odporne na czynniki atmosferyczne; bardzo odporne na działanie wody, mało na działanie grzybów; średnio podatne na insekty; Drewno ogólnie najtrwalsze z europejskich drzew iglastych.

Występowanie: Rozpowszechniona prawie w całej Europie, aż do Kaukazu oraz Syberii i Afryce Północnej; najczęstszy rodzaj drewna na brzegach wolno płynących strumieni i rzek.

Wygląd: Wysokość do 25-30 m, grubość 0,5-1,0 m; bardzo często wielopniowe.

Opis drewna: Drewno czerwonawo-brązowe, lekko ciemniejące; rozproszona struktura komórek, niewyraźne granice słojów.

Zastosowanie: Okleiny łuszczone, sklejka; drewno ślepe, drewno modelarskie, drewno imitujące w budowie mebli, łatwo się barwi i imituje orzech, mahoń i heban; od kilku lat bardzo popularna jako „biomeble”, futerały i skrzynki na instrumenty; drewniaki; drewno snycerskie i toczone; płyty wiórowe i pilśniowe.

Właściwości: Łatwe do suszenia, pracuje i pęka w niewielkim stopniu; łatwe i czyste w obróbce, cięciu i łuszczeniu; dobra kleistość, optymalna podatność na barwienie, bejcowanie i polerowanie; trwałe na działanie wody.

Występowanie: Europa Południowa i Wschodnia, Rumunia, Azja Środkowa po Japonię; pierwotnie występowała wschodnich obszarach Morza Śródziemnego i Wyspach Bałkańskich; następnie rozpowszechnione w Europie Zachodniej i Środkowej jako cenne drzewo owocowe.

Wygląd: Drzewo może osiągnąć wysokość 30 m, najczęściej jednak 10-12 m, i średnicę 1 m. Kora młodego drzewa jest gładka i szaro-biała, później posiada podłużne pęknięcia i jest barwy szarobrązowej.

Opis drewna: Drewno bielaste jest szerokie o barwie szaro-białej do czerwonawo-białej, twardziel matowo brązowa do czarno-brązowej w nieregularne ciemne paski.

Zastosowanie: Skrawane okleiny naturalne; ukształtowane napływy korzeniowe tworzą ładne okleiny czeczoty; takie drzewa nie są ścinane, lecz w celu pozyskania korzenia wykopywane. Ponadto do produkcji mebli, boazeria, łoża karabinu, drewno toczone.

Właściwości: Dobre do suszenia; dobra wytrzymałość; łatwe i dobre w obróbce; bezproblemowe klejenie, obróbka powierzchniowa; doskonałe do polerowania i bejcowania; w kontakcie z żelazem niebiesko-czarne przebarwienia.

Występowanie: Rumunia, szeroko rozpowszechniona w Europie za wyjątkiem Europy Północno-Wschodniej.

Wygląd: Ponad dziewięćdziesięcioletnie drzewa łatwo próchnieją; igły podłużnie owalne, szyszki kuliste, występują obficie.

Opis drewna: Drewno bielaste wąskie, żółtawo-białe do czerwonawo-białego; twardziel żółtawo-brązowa, czerwonawo-brązowa, z czasem ciemniejąca.

Zastosowanie: Meblarstwo, jako okleiny meblowe, boazeria, drewno toczone. W budownictwie jako drewno konstrukcyjne.

Właściwości: Podczas suszenia podatne na paczenie; dobre do cięcia i strugania; łatwe w obróbce. Łatwe do klejenia  oraz do obróbki powierzchniowej; dobre do szlifowania i bejcowania.

Występowanie: Drzewo górskie Europy Środkowej; w Alpach występuje do wysokości 2000 m, w Karpatach - 1600 m; na równinach i w górach północnej Rosji.

Wygląd: Wysokość 10-25 m; korona w kształcie kolumny o niezaostrzonym czubku; igliwie długości 5-8cm osadzone na krótkopędach w pęczkach po 5 igieł.

Opis drewna: Drewno bielaste żółtawe, twardziel czerwonawo-brązowa do jasnobrązowej.

Zastosowanie: Meble, boazeria; drewno modelarskie, drewno ślepe, nasiona limby są jadalne.

Właściwości: Wyjątkowo miękkie i lekkie; nietrwałe; podatne na grzyby i insekty; szczególnie podatne na sinienie.

Występowanie: Europa, góry w Europie Środkowej, na obszarach leśnych pozostałej Europy.

Wygląd: Smukły, wysokość do 60 m, średnica do 2 m, korona stożkowata i okółkowo osadzone gałęzie, pod względem morfologiczno- fenotypowym bardzo zmienny (świerk zwisający, świerk  leszczynowy, świerk płaczący, świerk wężowy, świerk kulisty, świerk kolumnowy).

Opis drewna: Drewno bielaste i twardziel nie zabarwiona nie odróżniają się od siebie pod względem kolorystycznym, żółtawe, wyraźne granice słojów, przejście od drewna wiosennego do drewna letniego w obrębie tego samego słoja przebiega stopniowo.

Zastosowanie: Budownictwo wewnętrzne i zewnętrzne, budownictwo drewniane, słupy elektryczne, gonty, materiały drewniane, papierówka, drewno rezonansowe do instrumentów muzycznych, skrzynie.

Właściwości: Dobre do suszenia, niewielka podatność na pękanie i paczenie, dobre do obróbki, trudne do polerowania, odporne na działanie kwasów oraz zasad.

Występowanie: Europa, Afryka Północna, Azja (Syberia Południowa).

Wygląd: Pień jest cylindryczny. Wiecznie zielone drzewa mogą osiągać wysokość do 35 m.

Opis drewna: Drewno bielaste jest żółtawo-białe. W przeciwieństwie do tego twardziel posiada barwę bladobrązową do czerwonawej.

Zastosowanie: Drewno okleinowe, wyposażenie wnętrz, meble, fasady, drzwi, parkiet; drewno konstrukcyjne dla średnich obciążeń w budownictwie wewnętrznym i zewnętrznym, w szczególności w budownictwie wysokościowym, podziemnym, przy budowie statków, łodzi i wagonów; drewno specjalistyczne dla schodów, stołów, meble do siedzenia; instrumenty muzyczne, drewno profilowe, zabawki, rzeźbienie, toczenie itd.

Właściwości: Drewno wiązu jest trwałe, średnio twarde i bardzo odporne na uderzenia i nacisk. Ponadto dobre do obróbki.

Występowanie: Na całym wschodzie USA, komercyjnie głównie w stanach Pensylwania, Virginia i Nowy Jork.

Wygląd: Barwa twardzieli zmienia się od głębokiej czerwieni do barwy czerwonawo-brunatnej, ciemnieje pod wpływem światła. Drewno bielaste jest kremowo białe. Drewno posiada delikatne, równomierne i proste włókna i stonowany mazerunek. Może posiadać uwarunkowane naturalnie brązowe plamki rdzeniowe i pęcherze żywiczne.

Opis drewna: Twardziel czereśni amerykańskiej posiada kolor głębokiej czerwieni do czerwonawo-brunatnej i ciemnieje z czasem pod wpływem światła. Kontrast tworzy drewno bielaste w kolorze kremowej bieli. Drewno posiada delikatne, równomierne, proste włókna, stonowany mazerunek i może posiadać uwarunkowane naturalnie brązowe plamki rdzeniowe oraz pęcherze żywiczne.

Zastosowanie: Meble i szafy wnękowe, wysokogatunkowe prace stolarskie, szafki kuchenne, listwy, boazeria, podłogi, drzwi, wewnętrzna zabudowa łodzi, instrumenty muzyczne, prace tokarskie i snycerskie.

Właściwości: Drewno o średniej zwartości i dobrych właściwościach zginających. Niewielka sztywność, średnia wytrzymałość i średnia wytrzymałość na nacisk.

Występowanie: Kanada, Wschód USA, przede wszystkim stany północne oraz na terenie  Wielkich Jezior. Jest to gatunek, który lubi zimno, najlepiej klimat Północy.

Wygląd: Drzewo może osiągnąć wysokość nawet do 40m wysokości.

Opis drewna: Biel drzewa jest kremowo-biały. Twardziel przybiera barwy od jasnej do ciemno czerwonego brązu. Udział twardzieli może się różnić w zależności od regionu, z którego pochodzi. Zarówno biel, jak i twardziel mogą zawierać plamy. Drewno ma zwartą, prostą i delikatną strukturę, ale mogą  występować ogniste (kolorowe), nieregularne struktury.

Zastosowanie: Podłogi, meble, boazeria, szafki kuchenne, ławki, blaty stołowe; Wyposażenie wnętrz: schody, poręcze, listwy i drzwi.

Właściwości: Drewno klonu jest twarde i mocne o dobrej wytrzymałości o wysokiej klasie przewodnictwa i ścieralności. Daje się dobrze wyginać.

Występowanie: W całym wschodnim USA, ale komercyjnie stosowane przede wszystkich w stanach centralnych. Jeden z niewielu amerykańskich rodzajów drewna, które jest zarówno sadzone plantacyjnie,  jak również występuje w naturalnych siedliskach.

Opis drewna: Drewno bielaste jest kremowo-białe, twardziel jasnobrązowa do ciemnego czekoladowego brązu, czasami o purpurowym odcieniu i ciemniejszych paskach. Drewno posiada w zasadzie proste włókna, czasami jednak odznacza się falistym nieregularnym rysunkiem, przez co powstaje atrakcyjny, dekoracyjny wygląd drewna.

Zastosowanie: Meble, meble wnękowe, zabudowy wnętrz, wysokogatunkowe prace stolarskie, drzwi, podłogi, boazeria. Doskonałe drewno do kontrastowych zestawień z jaśniejszymi drewnami.

Właściwości: Jst wytrzymałym drewnem o średniej gęstości, średniej wytrzymałości na zginanie i uderzenia oraz niskiej sztywności. Pozwala się dobrze wyginać.

Występowanie: Kalifornia (USA i Meksyk).

Wygląd: Kora młodego drzewa jest gładka, o barwie szarej do żółtawej, później staje się głęboko popękana. Drewno jest szorstkie, dość twarde, grubowłókniste i nietrwałe.

Opis drewna: Drewno bielaste i twardziel mocno odgraniczone. Biel jest prawie biała i bardzo mocna, podczas gdy twardziel jasnobrązowa. Przyrost zimowy i letni bardzo różnią się kolorystycznie. Pasiasta struktura drewna rzuca się w oczy i jest podzielona różnej szerokości przyrostami rocznymi.

Zastosowanie: Meble, deski profilowe, schody, okleiny i drewno wystawowe, drewno konstrukcyjne i do stolarki budowlanej.

Właściwości: Mocne i przeważnie i bardzo żywiczne drewna sosnowe, które mogą być pod względem struktury i koloru podobne do pinii oregońskiej (daglezja) lub drewna modrzewiowego.

Występowanie: Szeroko rozpowszechnione w całym wschodnim USA.

Wygląd: Kształt drzewa przypomina europejską topolę, stąd też jego nazwa Tulippoplar wzgl. Yellow  Poplar w USA.

Opis drewna: Drewno bielaste jest kremowo-białe i może posiadać paski, podobnie jak twardziel, której barwa waha się pomiędzy bladą żółtawo-brązową a oliwkową barwą. Zielona barwa twardzieli ma tendencję do ciemnienia z czasem pod wpływem światła do koloru brązowego. Drewno posiada średnią do drobnej struktury oraz proste włókna. Szerokość drewna bielastego oraz niektóre cechy fizyczne różnią się w zależności od obszaru występowania. Drewno posiada wiele zachwycających cech oraz nadaje się do różnorodnych celów.

Zastosowanie: Konstrukcje o lekkiej budowie, meble, wewnętrzne prace stolarskie, szafki kuchenne, drzwi, boazeria, listwy, płyty klejone, drewno sklejkowe (USA), prace tokarskie i snycerskie.

Właściwości: Drewno średniej gęstości o niskich wartościach odporności na zginanie, uderzenia, nacisk oraz sztywności. Nadaje się to gięcia przy zastosowaniu parowania.